به گزارش پایگاه خبری گفتمان دریا، گسترش صنعت باد چین داستانی غیرقابل انکار است. دومین اقتصاد بزرگ جهان از نظر تولید و ظرفیت، بزرگترین بازار بادی خشکی و فراساحلی جهان است. چین نه تنها در زنجیره های ارزش انرژی بادی - به ویژه در استخراج و پردازش عناصر کمیاب خاکی - مستحکم است، بلکه در خط مقدم توسعه بزرگترین و کارآمدترین توربین های بادی جهان قرار دارد.

با این حال، ظهور چین به عنوان بازیگر پیشرو در صنعت باد پرهزینه بوده است. سیاست استقرار ظرفیت باد پکن به مکان‌های کمتر از ایده‌آل ناکارآمد بوده است، در حالی که شکست آن در ایجاد اتصالات انتقال مربوطه باعث کاهش رشد در برخی از بادخیزترین استان‌هایش شده است.

علاوه بر این، دستیابی پکن به فناوری باد باعث افزایش تنش با غرب شده است. چین به صدر صنعت بادی جهانی رسیده است، اما با هزینه های مالی و دیپلماتیک هنگفتی. موفقیت‌ها و شکست‌های چین درس‌هایی را به کشورهای دیگر ارائه می‌دهد که به دنبال استفاده از سیاست‌های صنعتی بادی خودشان برای مقابله با چالش‌های آب و هوایی و تقویت رشد اقتصادی هستند.

سیاست صنعتی گسترده چین

کل هزینه های سیاست صنعتی چین حداقل ۱.۷۳ درصد از کل تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۹ را شامل می شود که بیش از چهار برابر ایالات متحده آمریکاست. سیاست‌های صنعت بادی چین شامل اجرای الزامات بومی‌سازی، استفاده از تعرفه برای توسعه اولیه بخش، استفاده از یارانه‌های مستقیم و غیرمستقیم عظیم و کسب مالکیت معنوی خارجی را شامل می‌شد. سیاست صنعت بادی چین با تعرفه های بالا در سال ۲۰۰۹ و الزامات محتوای داخلی برای دستیابی به ۱ درصد از ترکیب انرژی کشور تا سال ۲۰۱۰ آغاز شد.

علاوه بر الزامات محلی سازی و تعرفه های بالا، صنعت بادی چین از طیف وسیعی از یارانه های صنعتی مستقیم و غیرمستقیم نیز بهره مند می شود. استان های چین اغلب یارانه های خود را برای انرژی بادی تمدید می کنند. در سال ۲۰۲۱، استان گوانگدونگ استانداردهای یارانه ای را برای پروژه های بادی دریایی متصل به شبکه با ۱۵۰۰ رنمینبی در هر کیلووات صادر کرد. در این مقیاس، یک برنامه مشابه در ایالات متحده حدود ۱۰۹ میلیون دلار یارانه برای یک توربین ۵۰۰ مگاواتی به همراه خواهد داشت که سطح قابل توجهی از حمایت یک دولت محلی است.

اسرار زنجیره تامین سیاست صنعتی باد چین: یارانه برای فولاد، کشتی ها و حتی زغال سنگ

صنعت بادی چین از «یارانه‌های متقابل» برای فولاد، زغال‌سنگ و کشتی‌سازی کمک‌های مالی دریافت کرده است. فولاد یک محرک هزینه مهم برای پروژه های بادی است و حدود ۹۰ درصد از مواد مورد استفاده برای یک توربین بادی دریایی را تشکیل می دهد که به نوبه خود نزدیک به ۴۰ درصد از هزینه نصب پروژه های بادی دریایی را تشکیل می دهد. فولاد همچنین یک جزء کلیدی برای پروژه‌های بادی در خشکی است، اگرچه هزینه‌های نصب به مراتب متفاوت‌تر است.

تولید فولاد چین در درجه اول از کوره اکسیژن با پایه کوره بلند استفاده می کند که برای ۹۰ درصد از فرآیندهای تولید از زغال سنگ استفاده می شود. این اتکا به زغال سنگ باعث می شود که فولاد چین که به شدت یارانه دریافت می کند، کربن زیادی داشته باشد.

جهت تولید زغال سنگ مدت‌هاست که توسط دولت چین یارانه پرداخت می‌شود، با حمایت حداقل ۳۷.۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴. کل یارانه های بخش برق چین در سال ۲۰۲۱ به ۳۰ میلیارد دلار رسید که بیشتر آن هزینه ها هنوز به زغال سنگ اختصاص دارد. پکن همچنین میزان تاییدیه های جدید تولید برق از زغال سنگ را در سال ۲۰۲۲ در مقایسه با سال ۲۰۲۱ چهار برابر کرد که با تعهدات اقلیمی چین در تضاد است.

پیوند فولاد و زغال سنگ چین حمایت قابل توجهی را برای توسعه صنعت بادی ارائه کرده است، اما هزینه زیست محیطی قابل توجهی دارد

پیوند فولاد و زغال سنگ چین حمایت قابل توجهی را برای توسعه صنعت بادی ارائه کرده است، اما هزینه زیست محیطی قابل توجهی دارد. واضح است: حتی توربین‌های بادی کربن فشرده چین نسبت به زغال‌سنگ یا گاز طبیعی آلودگی کمتری دارند و استقرار توربین‌های بادی چین بدون ابهام برای آب و هوا مثبت است. با این حال، این مزایای آب و هوایی به دلیل وابستگی صنعت بادی چین به یک صنعت فولاد کربن فشرده و مصرف کننده زغال سنگ کاهش می یابد.

در نهایت، یارانه های فولاد و زغال سنگ چین مکمل صنعت دیگری است که برای باد فراساحلی حیاتی است: کشتیرانی، پکن بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ به صنایع کشتی‌سازی خود به میزان ۱۳۲ میلیارد دلار یارانه پرداخت کرد.

قابلیت‌های کشتی‌سازی این کشور تضمین می‌کند که می‌تواند کشتی‌های نصب توربین بادی و کشتی‌های دیگر را برای استفاده در مسیر باد در دریا تولید کند. چین بر این صنعت تسلط دارد. در سال ۲۰۱۹، چین حدود ۵۵ درصد از سفارشات جهانی کشتی سازی را به خود اختصاص داد و ۳۳ کشتی از ۴۹ کشتی نصب توربین بادی موجود را در اختیار دارد. چین با توجه به فولاد کم هزینه و مجتمع کشتی سازی گسترده خود، موقعیت بسیار خوبی برای ادامه استقرار سریع باد در دریا دارد.

چین بدون شک پیشرو در بازارهای انرژی بادی است، زیرا از نظر تاریخی حدود نیمی از تاسیسات بادی جدید را بر اساس ظرفیت در اختیار دارد

سیاست صنعت بادی چین در بهترین حالت موفقیتی بسیار مبهم بوده است. چین بدون شک پیشرو در بازارهای انرژی بادی است، زیرا از نظر تاریخی حدود نیمی از تاسیسات بادی جدید را بر اساس ظرفیت در اختیار دارد. این کشور همچنین با اختلاف زیادی در استقرار تجهیزات باد در دریا از نظر ظرفیت، رهبر جهان است.

با این حال، این پیشرفت هزینه زیادی و اغلب غیرضروری داشته است. کمک‌های صنعتی سخاوتمندانه و کل‌نگر چین باید به شیوه‌ای فن‌آورانه به کار گرفته می‌شد، زیرا بسیاری از مخارج سیاست صنعتی باد چین به هدر رفت. ضریب ظرفیت کلی بازار باد چین از لحاظ تاریخی نسبت به سایر بازارها عقب افتاده است تا حدی به دلیل کاهش رشد در استان های غنی از باد چین در اوایل دهه ۲۰۱۰ به دلیل کمبود ظرفیت انتقال که منجر به کاهش قابل توجه انرژی شد. در واقع تولید واقعی باد چین بسیار کمتر از استقرار ظرفیت بادی آن است.

سیاست صنعتی انرژی بادی چین تضمین کرده است که این کشور بزرگترین و مهم ترین تولید کننده باد در جهان است، اما باید دید که آیا مزایای آن بیشتر از هزینه های قابل توجه است یا خیر. برای سرعت بخشیدن به اجرای سیاست کربن زدایی، کشورها باید به پیامدهای ناخواسته یارانه ها توجه داشته باشند.

به طور زیرکانه شبکه های انتقال را برای سازگاری با تولید باد در خشکی و فراساحل تنظیم کنند. در غیر این صورت، آنها خطر تخصیص نادرست منابع و از بین بردن شرکای حیاتی را دارند، همانطور که چین انجام داده است.

منبع: بازار

انتهای پیام/