به گزارش پایگاه خبری گفتمان دریا، و به نقل از شرکت نفت فلات قاره ایران، پایانه شناور سورنا به‌عنوان یک مخزن شناور دریافت، ذخیره‌سازی و صادرات نفت‌خام، در سال ۲۰۰۱ در میدان نفتی سروش مستقر شد. این پایانه شناور در ابتدا، یک نفتکش بوده که به سفارش انگلیس از سوی شرکت MITSUI ژاپن در سال ۱۹۷۵ ساخته و با نام SS.LANISTES به این کشور تحویل داده شد.

این نفتکش غول‌پیکر و اقیانوس‌پیما با طول کلی ۳۷۰ متر، عرض ۵۶ متر و حداکثر میزان آبخور مجاز ۲۳ متر، ظرفیت حمل ۳۳۰ هزار تن معادل ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه نفت‌خام را با موتور بخار داشت و در سال ۲۰۰۱ پس از ۲۶ سال حمل‌ونقل انواع نفت‌خام به سراسر جهان، تغییر کاربری داده شد و به شناور ذخیره‌سازی نفت (Floating Storage Unit) تبدیل و نام آن به سورنا تغییر یافت.

پایانه شناور سورنا تا سال ۱۳۹۴ (سال ۲۰۱۵ میلادی) بیش از ۹۰۰ میلیون بشکه نفت‌خام میدان‌های نفتی سروش و نوروز را در خود ذخیره و صادر کرد و پس از ۱۴ سال در خردادماه سال ۱۳۹۴ و با انجام آخرین محموله صادراتی ۵۰۰ هزار بشکه، برای همیشه از مدار ذخیره‌سازی و صادرات نفت ایران خارج شد.

دو عدد رایزر دینامیک ۱۵ اینچ، در دو مقطع از سوی Buoyancy Module و با آرایش زیرآب Double Wave، از PLEM به Turret پایانه شناور سورنا متصل شده است. با توجه به اهمیت راهبردی و قیمت بسیار بالای این رایزرها و ناممکن بودن تأمین آنها در شرایط تحریم‌های ظالمانه، حفظ سلامت رایزرها پس از جداسازی به‌منظور امکان بهره‌برداری در آینده اهمیت بالایی دارد.

پیشنهاد مالی دریافت‌شده برای جداسازی، استقرار و تثبیت رایزرهای دینامیک پایانه شناور سورنا در بستر دریا بیش از ۲ میلیون یورو بود که با تصمیم مدیریت شرکت، برون‌سپاری این عملیات منتفی و مقرر شد این عملیات با تکیه بر امکانات و توان متخصصان داخلی شرکت نفت فلات قاره ایران انجام شود.

پس از تهیه شرح کار اولیه، چند نشست بررسی فنی در ستاد تهران و منطقه بهرگان برگزار و پس از انجام بازدیدهای میدانی پرشمار، روش اجرایی نهایی مشخص شد.

در بخش زیر آب، محاسبات مربوط به وزن، بویانسی و آرایش نهایی رایزرهای دینامیک پس از جداسازی و قرار گرفتن در بستر دریا با استفاده از نرم‌افزار OrcaFlex تحلیل شد، همچنین مختصات دقیق قرارگیری Pulling Head در بستر دریا به‌نحوی که زمان جداسازی زنجیرها در آینده آسیبی به رایزرها در بستر دریا وارد نکند، مشخص شد.

در بخش بالای آب، استفاده از یک شناور یدک‌کش در دستور کار گرفت و برای انجام این کار به یک عدد Snatch Block با ظرفیت ۳۰ تن نیاز بود که به‌دلیل موجود نبودن و دشواری تأمین، با استفاده از متریال موجود و تلاش شبانه‌روزی همکاران بازرسی فنی و تعمیرات و بازسازی دریایی منطقه بهرگان، طراحی، ساخته و نصب شد.

اقدام‌های انجام‌شده از سوی گروه تعمیرات و بازسازی دریایی منطقه بهرگان شامل برشکاری و جداسازی پیچ‌ و مهره‌های دو عدد فلنج رایزرهای سروش و نوروز، برشکاری و جداسازی دو عدد Hang-off Clamp، ساخت و نصب Snatch Block، مهار رایزرها با استفاده از ۴ عدد Chain Block، مسدود کردن انتهای رایزرها با استفاده از Blind Flange و جداسازی دو عدد Riser Clamp بود که این مهم در مدت زمان حدود یک ماه کار مستمر روی شناور تعمیراتی و پایانه سورنا انجام شده است.

پس از جداسازی رایزرها از سازه اصلی پایانه شناور سورنا، استقرار رایزرها در بستر دریا به‌صورت ایمن و استاندارد، به‌نحوی که در آینده قابل بهره‌برداری دوباره باشند، طی دو روز عملیات غواصی از سوی گروه تعمیرات زیرآب منطقه خارک انجام شد.

از دیگر ابعاد شاخص این عملیات، مدیریت و فرماندهی هم‌زمان ۶ شناور مختلف در شعاع عملیاتی کمتر از ۵۰۰ متر از سوی واحد عملیات دریایی منطقه بهرگان است. ارزیابی ریسک و نظارت مستمر همکاران اچ‌اس‌ئی منطقه بهرگان نیز نقش مهمی در اجرای موفقیت‌آمیز و ایمن این عملیات داشته است.

این عملیات منحصر به‌فرد با تلاش، همدلی و اقدام‌های ایثارگرانه همکاران واحدهای عملیات تولید، تعمیرات مجتمع سروش و نوروز، تعمیرات و بازسازی دریایی، عملیات دریایی، هماهنگی تعمیرات مجتمع سروش و نوروز، بازرسی فنی و اچ‌اس‌ئی منطقه بهرگان، واحد تعمیرات زیرآب منطقه خارک، برنامه‌ریزی و هماهنگی تعمیرات ستاد تهران و مجموعه حراست شرکت نفت فلات قاره ایران با موفقیت پایان یافت.

انتهای پیام/