به گزارش پایگاه خبری گفتمان دریا، و به نقل از اقتصاد سرآمد؛ انجمن مهندسی دریا، گروهي با تخصص، اهداف و رويکرد مشخص هستند که پيشبرد و پيگيري برنامه ها و طرح های مربوط به جمعيت ذينفع خود را تسهيل مي کنند. مهمترين ويژگي اعضاي انجمن، داشتن انگيزه همسان می باشد، که بر بستر اساسنامه و ساختار مورد توافق اعضا، منافع مادي و معنوي آنها را پيگيری می کند.

انجمن مهندسي دريايی ايران در پاسخ به نيازهاي گسترده علمي، پژوهشي، آموزشي جامعه دريايی ايران در سال ۱۳۷۷ پايه ريزی گرديد و سالياني همراه با توفيق را پشت سر گذاشته است؛ ولي در سال‌هاي اخير، علاوه بر پاندمي کرونا، عوامل عديده ديگری چون اختلافات هيأت مديره و بيانگيزگي اعضاي آن و عدم حضور آنها در انجمن و جلسات، مسائل کارکنان انجمن، مشکلات مالی و ... چراغ انجمن را کم سو و بي‌فروغ کرده است.

در گپ و گفتي با دکتر محمد مونسان، عضو هيأت علمي دانشگاه صنعتي شاهرود و هيأت مديره انجمن مهندسي دريايي ايران، به وضعيت انجمن و راه‌کارهاي برونرفت از گرداب مسائل آن، پرداخته شد. وي عليرغم پيچيدگيهاي مسائل کنوني، بر آن اميد است که انجمن، به کلام حافظ شيرين سخن، روزي ديدار آشنا را باز ميبيند.

ضمن سپاس از وقتي که در اختيار ما قرار داديد، بفرماييد وضعيت انجمن مهندسي دريايي ايران را چگونه برآورد می کنيد؟
محمدمونسان: متأسفانه بعد از آن کشمکشهاي ۵ تا ۶ ساله بين دو گروه که ادعاي مالکيت انجمن را داشتند، بايد معترف بود که انجمن از آن زمان تا حالا، وضعيت خوبي را پشت سر نمي‌گذارد و از روال منطقي خارج شده و نتوانسته وظايف قانوني و منطقي خودش را انجام دهد.

در حال حاضر، مهم ترين معضلات انجمن را چه می دانيد؟
محمدمونسان: دو مسئله را مي توان مهم ترين معضل انجمن قلمداد کرد؛ نخست، اعضاي هيأت مديره انجمن و دوم، کارکنان انجمن.
درخصوص اعضاي هيأت مديره سه مشکل عمده وجود دارد؛ مشکل اول، عدم حضور اعضاي هيأت مديره در تهران است که اغلب اين اعضا مانند خودم، ساکن شهرستان‌هاي دور از تهران هستند و امکان حضور در تهران را ندارند؛ دوم، عدم انگيزه برخي از اعضاي هيأت مديره که مشخص نيست با چه انگيزه‌اي عضو هيأت مديره شدند که هيچ همراهي براي حل مسائل انجمن از سوي آن‌ها مشاهده نمي شود و سوم اينکه غالب اعضاي هيأت مديره متأسفانه در حوزه هاي مختلف صنايع دريايي صاحب نظر نبوده و نمي‌توانند نظر و ايده‌اي براي پيشبرد امور و حل مسائل صنايع دريايي ارائه کنند. در صورتي که يکي از وظايف اعضاي هيأت مديره اين است که بتوانند براي توسعه دريامحور، صنايع دريايي و مناطق ساحلي، صاحب رأي و ايده نو باشند.

شما گفتيد معضل دوم، کارکنان انجمن هستند؛ اين نكته را بيشتر توضيح دهيد.
محمدمونسان: درباره معضل دوم؛ بايد بگويم که مهم ترين و اصلي ترين معضل انجمن کارکنان آن هستند. اين انجمن قبلاً هفت کارمند استخدام شده رسمي داشته که به مرور زمان به پنج نفر کاهش يافته است. با توجه به اينکه انجمن هاي علمي در ايران در واقع NGO هايي هستند که پشتوانه مالي نداشته و اعانه بگير سازمان ها هستند، تأمين حقوق و مزاياي اين کارمندان معضل بزرگي است. ما بررسي کرديم و متوجه شديم که ديگر انجمن هاي علمي در کشور معمولاً با يک يا حداکثر دو کارمند تمام وقت و استفاده از ظرفيت هاي دانشجويان کارشناسي ارشد و دکتري امور خود را پيش مي برند. اگر همايشي برگزار کنند با سپردن آن به دانشگاههاي مختلف و در صورت برگزاري نمايشگاه با واگذاري آن به يک شرکت پيمانکار و برعهده گرفتن نقش نظارتي، حداقل مداخله در کار اجرايي را دارند و اصلاً به تعداد زياد کارمند نياز ندارند. متاسفانه در يک اشتباه فاحش در سنوات گذشته، همين‌طور کارکنان انجمن را بيدليل افزايش دادهاند، گويا که اين انجمن يک بنگاه اقتصادي بزرگ است و اشتباه بعدي اين بوده که حق بيمه کارکنان انجمن بدون آن که قرارداد مشخصي داشته باشند (مثلا قرارداد ۶ ماهه يا يک ساله)، پرداخت شده است و لذا بر اساس قانون وزارت کار، عملاً سي سال در استخدام انجمن هستند که اين مسئله معضلات بزرگي را ايجاد کرده است. در حال حاضر انجمن مجبور به تأمين حقوق و مزاياي اين پنج نفر است که بالغ بر ۶۰ ميليون تومان در هر ماه مي شود و اين در صورتي است که خود اعضاي هيأت مديره نه تنها يک ريال دريافت نميکنند بلکه براي رفت و آمد به پايتخت بايد از جيب خودشان هزينه کنند و انجمن قادر به تأمين اين هزينه نيست.

مشکل بعدي در ارتباط با کارکنان اين است آنها کوچک‌ترين همکارياي براي رفع اين مشکل نميکنند. با توجه به اينکه انجمن بعضاً قادر به تأمين حقوق کارکنان حتي بعضا تا هشت ماه نبوده است، با پيگيري اينجانب و يکي از اعضاي هيات مديره، شرکت هاي صدرا، موسسه رده بندي آسيا و موسسه رده بندي ايرانيان، لطف کردند و پذيرفتند که هرکدام از آنها يکي از کارکنان انجمن را جذب کنند ولي متاسفانه هيچکدام از کارکنان انجمن حاضر به انتقال نشدند. اين کارکنان همکاري نمي‌کنند چراکه بنا به عادت ساليان گذشته که کار نکردند و حقوق گرفتند، همچنان حاضر نيستند در ازاي حقوقي که ميگيرند کاري متناسب انجام دهند.

مسئله ديگر اين است که تردد کارکنان در انجمن ثبت نمي شود و ساعت تردد و حضورشان معلوم نيست و حتي اگر معلوم باشد يک انجمن علمي فعاليت چنداني ندارد که پنج نفر بخواهند در آن فعاليت کنند؛ يعني، اگر حتي حضور تمام وقت هم داشته باشند عملاً بيکار هستند و اين کارکنان مي‌دانند چنانچه به شرکت ديگري منتقل شوند بايد نسبت به حضور منظم و انجام کار معين متعهد باشند. همچنين طي ۵ سال کشمکش و تعطيل بودن انجمن، همه حقوق، مزايا و بيمه آنها پرداخت شده و به اين شرايط عادت کردند.

نظر شخصي بنده اين است که اين حقوق حلال نيست؛ چراکه حقوق مابه ازاي کار متناسب و واقعي معنا دارد. من خودم به شخصه هرگز حاضر نيستم چنين ناني را که کوچک‌ترين رضايت کارفرما و جامعه دريايي در آن نيست بر سر سفره خانواده ببرم. کارکنان انجمن عليرغم آن که مي‌دانند کاري براي انجام وجود ندارد، طلب حقوق و مزايا مي کنند و حتي عيدي و پاداش هم مي‌خواهند که اين مسئله باعث بي انگيزگي مضاعف هيأت مديره انجمن شده است. از آنجاکه جذب اعتبار از سازمانها براي انجمن، تنها صرف حقوق و مزاياي اين کارکنان مي شود لذا سازمانها را نيز براي مساعدت بي انگيزه کرده است.

بايد بگويم شرايط به گونه اي شده است که کارکنان انجمن عملا در حال باجگيري از هيات مديره هستند و با توجه به قوانين وزارت کار، نياز به يک تيم حقوقي قوي هست تا اقدام مناسب صورت بگيرد که متأسفانه هيأت مديره جديد و هيات مديرههاي قبلي همتي در اين خصوص نداشتند و با توجه به عدم همکاري کارکنان براي انتقال به ساير ارگانها، بايد گفت که اين شرايط، همچنان استخوان لاي زخم انجمن باقي خواهد ماند. ما هر دفعه که جلسات هيات مديره را برگزار کرديم ۹۰ درصد مباحث، به‌جاي بحث در مورد مسائل روز جامعه دريايي، درباره تامين حقوق کارکنان ميگذشت و واقعا کلافه کننده بود. واقعا سنگي را که دورههاي پيشين انجمن در چاه انداختند حالا نمي‌توان به هيچ روشي از چاه درآورد.

شنيديم که کارمندان انجمن سال گذشته در زمان برگزاري همايش صنايع دريايي اعتصاب کرده بودند. آيا درست است؟
محمدمونسان: بله متأسفانه، کارکنان عليرغم دريافت حقوق و مزاياي خود طي سالهايي اخير که انجمن نيمه تعطيل بوده است، در سال گذشته که اجراي يک همايش دريايي برنامهريزي شد، همه کارکنان به صورت هماهنگ در چند هفته مانده به همايش اعتصاب کردند. با تصميم هيات مديره مجبور شديم براي انجام کارها، دو نفر را از بيرون به کار بگيريم و خيلي به سختي افتاديم. بنده به عنوان دبير علمي انجمن و دکتر دقيق به عنوان رئيس همايش مجبور شديم فعاليتهاي زياد و مضاعفي را انجام دهيم و وظايف کارکنان هم بر دوش ما افتاد

خيلي تاسف برانگيز است که انجمن تمام اين مدتي که بدون فعاليت حقوق و مزاياي کارکنان خود را پرداخته است و بعد از شش سال عدم فعاليت بخواهد همايشي را برگزار کند، نيروي کارش اعتصاب کند. در حال حاضر هم يک نفر از کارکنان که کار نشريه علمي انجمن را انجام مي داد (به عنوان يک کار حداقلي در ازاي دريافت حقوق) به خاطر حقوق معوقه بازهم اعتصاب کردند و ما مجبور به استخدام پاره وقت فرد ديگري براي انجام امور نشريه شدهايم؛ يعني ما عليرغم پرداخت بيمه و حقوق به کارمندان انجمن، براي کارهاي معمول مجبوريم هزينه نيروهايي بيرون از مجموعه را بپردازيم. منظور من از باجگيري کارکنان همين است. آنها اصرار دارند که از يک درخت خشکيده، ميوه تازه برداشت کنند.

کارکنان انجمن اصرار دارند که ملک انجمن فروخته شده و صرف حقوق و مزاياي آنها شود. در سنوات گذشته، يک هيأت مديره، يکبار بدوم مصوبه مجمع عمومی، ملک بزرگ‌تر انجمن را که در اختيار داشته است را فروخته و با خريد ملک کوچکتر، باقي پول را به عنوان حقوق به کارمندان پرداخته است. کارکنان الان نيز چنين انتظاري دارند. برخي از اعضاي هيأت مديره به درستي با اين موضوع مخالف هستند. البته اين موضوع شائبهاي را به وجود آورده که برخي از کارکنان که در کار ساخت و ساز ملک هستند، مي خواهند ملک انجمن را تصاحب کنند.

تا زماني که معضل کارکنان انجمن حل نشود، اين انجمن نميتواند بر روي پاي خود بايستد و فعاليت معمول خود را انجام دهد. اين مسئله به قدري پيچيده و غامض شده است که در برههاي در هيأت مديره پيشنهاد شد تا انجمن را ورشکست اعلام کرده و منحل کنند و انجمن ديگري با نام ديگري در حوزه صنايع دريايي راهاندازي کنند تا بتوانند معضل کارکنان را بدين روش حل کنند.

اما اينجا يک توصيه دوستانه من به کارکنان انجمن اين است که شايد شرايط عجيب قانون کار پشتيبان عصيانگريهاي آنها باشد و برخورد حقوقي با آنها براحتي ممکن نباشد ولي بايد بدانند که خوردن برخي پول‌ها تاوان دارد. همه چيز، قانون کار نيست، خدايي هم هست. انجمني را که مي‌توانست گرهاي از معيشت مردم محروم ساحل نشين باز کند را گروکشي کرده و به ناحق به چالش کشيدهاند.

چرا همايش صنايع دريايی در سال ۱۴۰۱ برگزار نشد؟
محمدمونسان: ما در سال ۱۴۰۰ عليرغم کرونا و اعتصاب کارکنان، همايش دريايي بيست و دوم را برگزار کرديم و قرار شد که تعدادي که براساس انتخابات ميان دوره به اعضاي هيأت مديره اضافه شدند به فعالتر شدن انجمن کمک کنند. متأسفانه هيأت جديد عليرغم ادعاي قبلي خود براي فعال شدن انجمن کمکي نکردند و براي همايش امسال اقدامي صورت نگرفت و که اين خود ناشي از بي انگيزگي هيأت مديره است که بالاتر گفته شد و اصلاً معلوم نيست با چه انگيزهاي عضو شدند.

در سالهاي اخير حضور بسيار کمرنگي از اعضاي هيأت مديره در جامعه دريايي را شاهد بوديم، اين امر را چگونه تحليل ميکنيد؟
محمدمونسان: بله! درست است. همان‌طور که قبلاً گفته شد که يکي از مشکلات ما اين است که اغلب اعضاي هيأت مديره هيچ گونه ايده‌اي براي حوزه‌هاي مختلف صنايع دريايي و توسعه دريامحور ندارند. در سالهاي اخير اتفاقات بزرگي مثل تدوين سند توسعه دريامحور، چشمانداز ۲۰ ساله، سند همکاريهاي ايران و چين، سند آمایش سرزمین، سفارشات جديد کشتيسازي، توسعه سواحل مکران و مباحث متنوع ديگري در حوزه توسعه دريامحور رقم خورده است که فرصتهاي زيادي را براي ارائه نظرات هيأت مديره فراهم آورد تا نقش فعالي داشته باشند؛ بتوانند مصاحبههاي متعددي را با جامعه دريايي ترتيب دهند، اعضاي جامعه دريايي را در کنار هم گرد آورند و به‌عنوان ايدهپرداز در زمينههاي مختلف فعاليتهاي دريايي ظاهر شوند که فقط دو سه نفر از اعضای هیات مدیره، تعدادي مصاحبه با اصحاب رسانه داشتند و بقيه در سکوت کامل بودند و هيچ گونه اظهارنظري در هيچ زمينه دريايي از آن‌ها منعکس نشده است. به همين دليل، بايد کساني در هيأت مديره بيايند که حرفي براي گفتن و ايدهاي براي ارائه در زمينه صنايع دريايي داشته باشند.

خود شما براي انتخابات بعدي حضور داريد؟
محمدمونسان: خير، بنده به دليل مشکلات شخصي و همچنين اعتقاد به اينکه اعضاي هيأت مديره بايد در تهران ساکن باشند و يا بتوانند به صورت مداوم در آنجا حاضر باشند، نمي توانم در انتخابات آتي حاضر باشم.

بنابراين، شما چه کساني را به عنوان کانديداي انتخابات آتی پيشنهاد مي کنيد؟
محمدمونسان: به نظرم، کانديداي انتخابات آتي بايد سه مشخصه را داشته باشند. اول اينکه انگيزه براي حضور فعال در انجمن داشته باشند. دوم، ايدههاي سازنده و خلاقانه در حوزههاي مختلف صنايع دريايي داشته باشند و سوم ساکن تهران و يا شهرهاي نزديک به تهران باشند؛ به نحوي که امکان حضور و مشارکت در تمامي جلسات هيأت مديره و حضور فيزيکي در انجمن را داشته باشند.

 آيا اميدي به احياي انجمن مهندسی دريايی ايران داريد؟
محمدمونسان: بله، قطعاً! به شرطي که جامعه دريايی، از انجمن حمايت کنند و نخبگان جامعه دريايي براي فعاليت در انجمن مهندسی دريايی ايران وقت بگذارند و حضور داشته باشند.

انتهای پیام/