به گزارش «پایگاه خبری گفتمان دریا»، استفاده از انرژی هسته‌ای در کشتیرانی تجاری، به عنوان یک راه‌حل پایدار برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، توجه زیادی را جلب کرده است. شرکت‌های کشتیرانی برای دستیابی به اهداف زیست‌محیطی و کاهش آلایندگی، به دنبال راه‌کارهایی برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی هستند.

استفاده از انرژی هسته‌ای در بخش کشتیرانی مزایای زیست‌محیطی چشمگیری دارد، اما در عین حال با موانع فنی و نظارتی زیادی روبه‌رو است. در حالی که انرژی هسته‌ای برای کشتی‌های جنگی بیش از شصت سال است که استفاده می‌شود، پرسش‌های زیادی در خصوص توانایی این فناوری برای تأمین انرژی کشتی‌های تجاری وجود دارد.

شبکه اطلاع‌رسانی مستقل جامعه دریایی «مانا»، در گزارشی به بررسی این موضوع پرداخته و اعلام کرده است: پذیرش انرژی هسته‌ای در کشتیرانی تجاری، پیشرفت قابل توجهی است، اما چالش‌های فنی و مقرراتی زیادی را به همراه دارد. برای مثال، مقاوم‌سازی کشتی‌های موجود برای نصب راکتورهای هسته‌ای و نیاز به قوانین و زیرساخت‌های ایمنی جدید، از جمله مشکلات اساسی هستند. این فناوری در صنعت نظامی به خوبی آزمایش شده است، اما استفاده از آن در کشتیرانی تجاری هنوز نیاز به بررسی‌های بیشتر دارد.

در گذشته، کشتی هسته‌ای USS Savannah به عنوان یک پروژه آزمایشی در دهه‌های 1950 و 1960، نشان داد که انرژی هسته‌ای می‌تواند به طور کارآمد و ایمن، کشتی‌ها را در مسافت‌های طولانی تغذیه کند. این کشتی قادر بود با یک بار سوخت، دور کره زمین را بزند. هرچند که پروژه‌های مشابه بیشتر جنبه آزمایشی داشتند و هدف از آن‌ها نشان دادن قابلیت‌های انرژی هسته‌ای بود، نه توسعه تجاری آن. در آن زمان، فن‌آوری‌های هسته‌ای محدود به راکتورهای آب تحت فشار بودند که نیاز به کارکنان عملیاتی زیاد و رعایت مقررات ایمنی سخت‌گیرانه داشتند.

با این حال، پیشرفت‌های اخیر در فناوری هسته‌ای و الزامات جدید زیست‌محیطی موجب احیای علاقه به این انرژی در صنعت کشتیرانی شده است. مارک تیلینگ، مدیر شرکت Lloyd's Register، معتقد است که محدودیت‌های پیشین که به دلیل نگرانی‌های فنی و ایمنی ایجاد شده بودند، اکنون با پیشرفت‌های جدید برطرف شده و انرژی هسته‌ای به گزینه جذاب‌تری برای کشتیرانی تبدیل شده است. همچنین، فناوری‌های جدید در راکتورهای هسته‌ای می‌توانند منجر به طراحی‌های فشرده‌تر، کارآمدتر و ایمن‌تری شوند که نیاز به خدمه بزرگ و اقدامات ایمنی پیچیده را کاهش می‌دهد.

این تحولات در تکنولوژی هسته‌ای و تغییرات در سیاست‌های زیست‌محیطی، به نظر می‌رسد که انرژی هسته‌ای را به عنوان یک گزینه جدی در صنعت کشتیرانی تجاری مطرح کند. این فن‌آوری به‌ویژه برای کشتی‌های بزرگ و نفتکش‌ها که نیاز به سوخت‌ زیاد و قابلیت سفرهای طولانی دارند، می‌تواند به یک راه‌حل پایدار تبدیل شود. به اعتقاد کارشناسان، انرژی هسته‌ای در کشتیرانی تجاری به‌طور کامل سوخت‌های فسیلی را جایگزین نخواهد کرد، اما برای کشتی‌هایی که به منابع انرژی بزرگ و طولانی‌مدت نیاز دارند، می‌تواند بسیار مفید باشد.

در سطح جهانی، ایالات متحده به ویژه به دنبال استفاده از راکتورهای کوچک مدولار برای تقویت صنعت کشتی‌سازی خود است. رقابت شدید با چین در این بخش، ایالات متحده را به سمت بهره‌برداری از این فناوری سوق داده است. این کشور که در حال حاضر در رتبه نوزدهم کشتی‌سازی تجاری قرار دارد، می‌خواهد موقعیت خود را در برابر تسلط چین بر این صنعت تقویت کند. در همین راستا، به تازگی «قانون کشتی‌ها برای آمریکا» به منظور حمایت از صنعت کشتیرانی تجاری ایالات متحده و افزایش رقابت‌پذیری آن معرفی شده است.

همچنین، شرکت نوآوری هسته‌ای نیروی دریایی CORE POWER در فوریه گذشته، برنامه‌ای به نام لیبرتی را راه‌اندازی کرده است که هدف آن ارائه انرژی هسته‌ای شناور به بازار تا اوایل دهه 2030 است. این پروژه پایه‌گذار استفاده از انرژی هسته‌ای در بخش کشتیرانی غیرنظامی خواهد بود و شامل توسعه راکتورهای شکافت پیشرفته به‌صورت مدولار است. برخی تحلیلگران معتقدند که انرژی هسته‌ای می‌تواند صنعت دریایی را وارد عصری جدید از پایداری و استفاده از منابع انرژی پاک کند.

در نهایت، استفاده از انرژی هسته‌ای در کشتیرانی تجاری نه تنها می‌تواند به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی کمک کند، بلکه فرصتی است برای ایالات متحده تا جایگاه خود را به عنوان یک ابرقدرت دریایی بازسازی کند.

انتهای پیام/

منبع خبر: مانا